Elif geceleri en fazla 1-2 saat uyuyan, tüm gece ağlayan, korkan, ayakta sallanmak isteyen, sallanmazsa aralıksız 6-7 saat ağlayan bir çocuktu. Evde anne, baba ve 4 yaşındaki ablası olarak kimsede huzur kalmamıştı. Gergindik, kırılgandık, kırıyorduk da. 2 sene boyunca bu modu hiç iyileşmedi. Doktorlar uykusuzluk hastalığı teşhisi bile koymuştu.
Seride Hanımla çok zor bir yola girdik. İstiyordum ama inanmakta da zorlanıyordum. Çok ağladık; kızım ağladı, ben ağladım. Eşimle kavga ettim. Ama şu an tüm ailemizin hayatı o kadar değişti ve güzelleşti ki, anlatamam.
Kızım geceleri deliksiz uyuyor. Mutlu bebek mutlu aileyi getirdi. Tüm gerginlikle gitti. Şu an bana bağımlı olmayan, kendinden emin, mutlu bir Elif ve onunla vakit geçirmekten keyif alan bir ailesi var. Verdiği eğitim kadar psikolojik desteğin de kıymeti çok fazla. Teşekkürler Seride Hanım.
Hikayenizi paylaştığınız için teşekkür eder, gece boyu kesintisiz uykular dileriz.