Sabırsız ve mükemmelliyetçi bir kadından sakin ve “Bu da böyle olabiliyor”muş diyebilen bir kadına… ve tabii ki anne olmayı öğrendim. Giray’ı ben doğurdum ama bebeğim de benim içimden başka bir insanın doğmasına sebep oldu kısacası.
Anneannelerin, eş dostun, çocuklarını ayaklarında sallamalarını çok saçma bulan ben, bir gün bir baktım ki saatlerce kucağımda bebek pışpışlayıp uyutmaya çalışıyorum. Uzun ve yorucu uyku olayımız sonucunda yorgun, bitkin, bel ağrılarından ağlayan biri olup çıkmıştım. Çok derin araştırma yapmaya gerek kalmadı kısa bir araştırma sonucu Uyku Meleği ile karşılaştım. Tek endişem sakin yapıdaki evladımı ağlata ağlata uyutup çıkmaza girme korkusunu aşmaktı. Yaptığımız ikili telefon görüşmeleri sonucunda eşimle kararımızı verdik. Sabırsız ben nasıl olacaktı da bu eğitimi yapabilecektim derken hem ben eğitildim hem de bebeğim kendi yatağında sakince uyumayı öğrendi.
Uzun bir yolculuk bu, tutarlı olmak gerek.
Meleğimiz Seride Hanım’a sevgiler…
