“Anne…Sana bir haberim var!
Artık yıllarca söyleyip, beynime işlediğin için mi, yoksa gerçekten kaderimi daha önceden bildiğin için mi bilmiyorum ama yazar olmak yolunda ilk adımımı atıyorum.
Sen bilmiyorsun tabii. Ne de olsa sonsuzluğa gideli bugün 12 yıl oldu. Artık insanlar internet’den okuyor haberleri, yazıları…Ben de internet ortamında çok okunan Hürriyet Aile’de konuk yazar olarak yazı yazmaya başlıyorum. İlk sen bil istedim. Herkes yarın sabah öğrenecek.“
Bugün annemi sonsuzluğa göndereli tam 12 yıl bitti. İnanılmaz ama gerçek. Ben genelde annemin sene-i devriyesini çok hatırlamam. Hafızamdan silmeye çalıştığım için olabilir. Bu sene annemin benim için hayalini kurduğu birşey gerçekleşeceği için olsa gerek hiç aklımdan çıkmadı.
Annem yıllarca bana ‘Sen bir gün yazar olacaksın.’ dedi. Tamam günlük tutar, şiir yazardım ama hiç bir zaman yazı yazacağımı ve üstelik bunu büyük kitlelerin okuyacağı bir platdormda yapacağımı hiç düşünmedim. Hep zihnimde annemin bir hayali olarak yer aldı.
Acaba oğlum için hayalini kurduğum şeyler de ilerde onun kaderi olacak mı, ya da kaderi olduğu için mi ben hayalini kuruyorum? İşte bunu bilmiyorum ama annemin benim için kurduğu birçok hayalin gerçekleştiği gerçeği bazen ürkütücü olabiliyor.
Anne kimdir tanımını yapan bir gencin yazısını okudum geçenlerde. Bence eksik olan birşey vardı. ’Anne, çocuğu için uzun vadeli hayaller kurup, sonra hayalini kurduğu şeyin olması için evrenin enerjisini yönlendirecek ve akışını değiştirecek güce sahip olan insandır.’
Birgün yazdığım şiirler bestelenirse hiç şaşırmayacağım.
‘Senin için anne…Senin için yazdım ilk yazımı…Hatırana adıyorum…Seni çook seviyorum’