Merhabalar,

Yazılarınızı çok çaresiz olduğum aşırı uykusuzken deli gibi çare arayıp her yolu denediğim halde başarısız olduğum bir durumdayken takip etme şansı buldum. Yazınıza yapılan yorumlardan biri de oğlumun uykusuzluğu bir kader olmamalıydı.

8 aylık kızımla bu zamana kadar ayağımda saatlerce salladığım halde 15 dakkayı zor bulan sancılı uyku maceralarımızın sonucu hep bebeğim uykusuz ben uykusuz, dolayısıyla bebeğim hırçın ben de hırçındım. Değişiklik olsun diye gittigim misafir gezmelerinde, gün boyunca bebeğim uyumadığı için sürekli uykuya ihtiyacı olduğundan hemen karanlık ve sessiz bir oda bulup kimsenin yüzünü göremeyip muhabbet edemeden eve gidene kadar sallamakla meşgul oluyordum. Evde bile uyuturken, bebekliğinde sessiz ortamda hep salladığımdan sokaktaki arabanın kapı kapanma sesine bile tepki verdiğinden ben artık tüm ses çıkaran canlı cansız varlıkları katletmeye meyilli bir terminatör olacaktım. Sabaha kadar salladığım ve sonunda sabaha karşı uyutmayı başardığım bir anda internette dolaşırken yazınıza denk geldim. Tabii ki benim kızım da başarısız olur düşüncesiyle sıcak bakmadığım bu yöntemi gúndüz uyandıgında denedim. Onun bir bebek olduğunun farkındayım elbet ama gerekli koşullar sağlandığında bu eğitimle uyuyabileceğine inanarak bebegime uyguladım. Sonuç mu? Kızımı sallayarak uyutmak kaderim değilmiş. Meğer kızım aslında uykuya çok düşkünmüş. Çok şúkür… Size de çok teşekkür ederim. Şu an gece uyurken biraz zorlanıyoruz ama sonunda direnemeyip uyuyor kızım. Bana da kızımı keyifle seyretmek ve ay 15 dakika sonra uyancak korkusunu içimden atmak kalıyor.

Teşekkürler Uyku Meleği. Zor günleri atlatan bir anne olarak size minnettarım. 🙂